top of page
Zoeken

Waarom denken we altijd dat wij de uitzondering zijn?

  • Foto van schrijver: Aleid Winkler
    Aleid Winkler
  • 22 jun
  • 2 minuten om te lezen

We denken dat wij niet ziek worden van stress, roken of slecht eten, terwijl we er anderen voor waarschuwen. Dat wij wel vandaag door rood mogen rijden, maar die aso niet. Dat onze hond wel los mag lopen en die drol daar toch niemand ziet, terwijl... Dat anderen wel herstellen met de mindbody-visie, maar wij niet. Want bij ons is het écht anders. Toch 😉?

Ik begeleidde als leidinggevende collega’s die waren uitgevallen, toch dacht ik dat ik onwankelbaar was, een superwoman was.


We denken vaak: “Dat overkomt een ander, niet mij.”

In positieve en negatieve zin.


We baseren onze overtuigingen niet altijd op feiten, maar op wat logisch voelt voor ons. We zeggen wel “eerst zien dan geloven”, maar eigenlijk zien we vooral wat we willen geloven. En dat is vooral een onbewust proces.


Het voelt veiliger om te denken dat het bij ons anders zit. Het geeft controle. Het beschermt. En het houdt ons (onbewust) weg van iets wat misschien spannend of pijnlijk is. Waar we misschien nog niet klaar voor zijn om naartoe te gaan.


Dus: waarom zou jij niet kunnen herstellen met de mind-body visie?

Waarom werkt het wel voor anderen, heeft het bij anderen met onbewuste emoties te maken, behalve bij jou?


Of wellicht meer herkenbaar, wat ik vaak van coachees hoor en ikzelf ook in mijn herstel ervaarde: anderen herstellen heel snel met deze visie, maar ik ben blijkbaar de enige waarbij het veel langer duurt.


Misschien ben je toch niet de uitzondering. En dat is eigenlijk goed nieuws.

(Dit geldt natuurlijk niet voor alles. Wel voor klachten waar geen duidelijke fysieke oorzaak voor gevonden wordt en die zich gedragen als mind-body klachten.)


Waar denk jij eigenlijk dat je de uitzondering bent?



 
 
 

Comentários


bottom of page