Het is veilig omdat...

De vier stappen op de weg naar liefde, naar vertrouwen, bewustzijn, je ware zelf zijn: kennis, bewustzijn, doen en herhalen.

Deze stappen zie ik ook steeds terug in de hersteltrajecten.

1. Kennis

Een andere kijk op aanhoudende klachten leren kennen. Je lichaam is oké, het is je brein dat de klachten creëert. Met de juiste kennis hoef je niet meer te twijfelen hoe het werkt. De ogen waarmee je naar je lichaam kijkt veranderen. Het perspectief verschuift, en er komt ruimte voor hoop.

2. Bewustzijn

Bij jezelf echt HERKENNEN dat het zo werkt. Dat wanneer je bepaald gedrag vertoont uit angst voor afwijzing, je je emoties en behoeften onderdrukt. Dat je jezelf wegcijfert, en dat daardoor klachten kunnen ontstaan. Je gaat de koppeling tussen lichaam en geest ervaren. Je herkent de emoties waarvoor je bang bent en het gedrag waarmee je ze probeert te vermijden.

3. Doen

Vanuit herkennen naar ERKENNEN. Je emoties doorvoelen, vanuit het weten: het is veilig, ik kan erbij blijven.

Erkennen betekent ook ander gedrag gaan DOEN, omdat je voelt dat het veilig is. Je wordt minder afhankelijk van de reactie van de ander. In het hier en nu kom je voor jezelf op, pak je activiteiten op die je plezier geven, stel je je grenzen. Omdat je weet: ik kan mijn emoties dragen en daarmee ook de eventuele reactie of afwijzing van de ander. Moedig, en met vertrouwen in jezelf en je lichaam. Het is echt veilig, dus ik doe…

4. Herhalen

Stap voor stap vooruit, trouw aan jezelf, met zelfcompassie, geduld, vertrouwen en hoop. Dat nieuwe, positieve zelfbeeld patroon wordt jouw gezonde PATROON. En dat kost vaak tijd. Je hebt het immers zo lang (onbewust) anders gedaan.

Vaak genoeg is het nodig om terug te gaan naar de eerste stap: kennis. Werkt het echt zo, ook voor mij? Geloof ik het echt, zie ik het, klopt het nu voor mij? Anders blijf je proberen met de rem erop.

Terugkijkend heb ik misschien het geluk gehad dat ik nooit heb getwijfeld aan de kennis. Toen de mind-body visie op mijn pad kwam, klikte het meteen. Ik wist: dit is hoe het bij mij werkt.

Natuurlijk heb ik nog wel eens lastige momenten en spreekt mijn lijf. Vooral bij het echt toelaten en doorvoelen van emoties. Ik merk dan wel dat er iets speelt dat aandacht vraagt, maar er echt bij komen blijft een uitdaging. Dat vraagt rust, stilte, vertragen. Iets wat ik mezelf telkens opnieuw heb te geven.

De weg naar liefde, vertrouwen, gezondheid, naar jezelf, vraagt steeds weer om herhaling. Blijven voelen, je stappen blijven zetten, uit je comfortzone, trouw aan wie je bent. Vanuit een gezonde spanning, omdat je weet dat het veilig is om jouw pad te lopen. Om jezelf te laten zien.

Want uiteindelijk zijn we toch vaak banger om echt voluit te stralen dan onze schaduwkanten aan te kijken. Zijn we dat echt waard?

Welke stap vraagt bij jou nu de meeste aandacht of uitdaging?